De gouden badeend

Gelukkig voor jullie beschik ik over een beeldend taalgebruik (en een hoop fantasie) want jullie moeten het nog even zonder de bijbehorende foto's doen. Wordt aan gewerkt. Zojuist naar de openingsceremonie geweest van de 13e International trade fair of Ghana. Het was een feest en ik heb genoten. De bijeenkomst werd ritueel geopend door aanwezige religieuze vertegenwoordigers. Allereerst 3 mensen in witte jurken die ons zegenden met water uit een groene fles, ze gebruikten maar de helft van het water in de fles en namen de rest weer mee. Daarna 2 moslimmannen in islamitische gewaden van witte en lichtblauwe opengewerkte broderie (dat is een stof). Beiden droegen geweldige brillen die niet zouden misstaan in de verkleedkist van de familie Kruijt-de Ruijter. De biddende figuur van de twee, denk aan Morgan Freeman met een kalotje, bad blijkbaar een beetje te lang naar de smaak van de organisatie want midden in zijn geprevel werd de microfoon voor zijn neus weggehaald. Hij ging toch nog even door totdat hij begreep dat het echt voorbij was. Daarna een leuke blije dominee die, angstig geworden door het vooruitzicht onversterkt te zegenen, binnen 2 minuten het verlossende amen zei. Vervolgens een muzikaal intermezzo van het jeugdkoor uit de plaats Tema aangekondigd door de ceremoniemeester met de woorden: "Whenever I hear music my body is aching" en daarna de keynote speaker, de net aangetreden minister for Trade&Industry Hannah Tetteh. Een heel indrukwekkende dame, van postuur en présence, die klare taal uitsloeg over het belang van de private sector voor de ontwikkeling van Ghana, haar plannen daarvoor en dat het belangrijk was om op tijd te beginnen... een erg niet-Ghanees aandoende sneer naar de organiserende organisatie. En waar was nu die gouden badeend vragen jullie je af? Die zat op een gouden staf behorende bij een man in een kleurig gewaad die de chief was van het stuk land waarop de fair werd gehouden. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden.