Chief Nana

In Ghana noemt men mij Nana. De verwarring was groot in de dagen voor mijn aankomst hoorde ik op mijn eerste dag: Is ze een Ghanese? Is ze nu een man of een vrouw? Op de deur van mijn kantoor prijkt de naam: Nana Stolze, secretary for Trade & Culture. Wat wil het geval, Nana is hier een veel voorkomende naam. In de straten hangen nog de verkiezingsplakkaten van Nana Akufo Addo, de presidentskandidaat die het niet is geworden. Op de bijeenkomst in Elmina waar ik was liepen ook minstens 2 mannelijke Nana's rond. Die werden namelijk constant aangeroepen waarop ik me verbaasd afvroeg wie mij toch steeds riep op mijn tweede dag in Ghana. O ja, het is een naam die ook vaak (?) wordt gebruikt voor een belangrijke man, een chief wist iemand me nog te vertellen. De vrouwelijke variant betekent 'moeder van de aarde'. Het is fijn om thuis te zijn, ergens waar men je op waarde weet te schatten. Daarvoor vergeet ik graag eventjes de correcte spelling van mijn naam.

Stukje noodzakelijk historisch besef

De West-Indische Compagnie was een organisatie die in de 17e en 18e eeuw van de Nederlandse overheid het monopolie kreeg op de handel met alle koloniën in West-Indië, dat wil zeggen in Noord- en Zuid-Amerika en West-Afrika. De WIC heeft zich vooral beziggehouden met de slavenhandel en de goudhandel. De slavenvaart, waarin een zeer groot deel van het bedrijfskapitaal was geïnvesteerd, vormde de omvangrijkste scheepvaartactiviteit van de WIC. De reis begon in één van de vele Nederlandse havens. Van daar voeren de Hollanders langs de Afrikaanse kust en stopten in één van de Nederlandse forten aan de Goudkust. De belangrijksten waren Elmina en Accra. Aan de slaven werden nauwkeurige eisen gesteld. Een goede slaaf was degene die niet blind, lam nog gebroken sijn, ende ook dewelke geen besmettelijke siekte hebben. Voor een slaaf moest volgens het contract tweehonderd gulden worden betaald. De rekening moest voor eenderde voldaan worden in suiker. De gemiddelde reisduur van een slavenschip was 516 dagen, inclusief de wachttijd in Afrika en Amerika en de terugreis naar de Republiek. De slaven werden verkocht aan tussenhandelaren en deze brachten ze onder andere naar Suriname, Berbice, Essequibo of Sint Maarten, waar ze aan plantage-eigenaren verkocht werden. De WIC nam suiker mee terug naar Nederland, waarna ze weer naar West-Afrika gingen, daarom ook wel de driehoeksvaart genoemd. Engeland was het eerste land dat de slavenhandel (in 1807) en de slavernij (in 1833) afschafte. Nederland volgde pas in 1858 (voor Oost-Indië) en 1863 (voor West-Indië). Het totaal aantal door Nederlandse schepen overgebrachte Afrikanen wordt geschat op ongeveer 550.000 personen.

ff snel

En het gaat goed hier en ben vriendelijk ontvangen en mijn huisje is erg mooi en ik ben vandaag al naar Elmina geweest en naar de zee en naar een boekpresentatie en naar Cape Coast en mijn haar kroest van dit weer en het is warm maar prima te doen en ik heb de verkeerde schoenen bij me en natuurlijk denk ik aan jullie maar niet de hele tijd.

Ik zing een lied voor jou alleen

Voor dunne paarse snaveltjes met woorden,
voor ruis en rare achtergrondmuziek,
is dit het lied dat ik wil zingen.
Dit is het lied van alle dingen.

Zomaar een strofe uit de verzamelde gedichten 1998-2008 van Ilja Leonard Pfeijffer gisteren gekregen op mijn afscheidsborrel. Of wat dacht je hiervan? Ook prachtig.

Toen ik nog jong was, heel veel jonger dan vandaag,
toen droomde ik van nu en stelde mij zo voor
dat ik een leven had als antwoord, niet als vraag:
een uitroepteken met een mooie zin ervoor.

Leuke afscheidscadeautjes

Iedereen kan het

Wat ik lees in bad

In de kerstvakantie stuitte ik op dit boek in een Haagsche ramsj winkel en viel, uiteraard, voor de vogeltjes. Het boek heet: 'Conversation, a history of a declining art'. Ook dat sprak me aan. Niet veel mensen zijn nog in staat een fatsoenlijk onderhoudend gesprek gaande te houden. In mijn nog te schrijven memoires over mijn roemruchte dateverleden kom ik daar nog wel eens op terug. Dit boek citeert schrijvers over het onderwerp conversatie en the do's and dont's in the exchange of ideas. "The notion that one is entitled to one's opinion now means (in some circles) that all opinions are equally valid. But many people who don't believe that all opionions are valid often say thet they are going to share their thoughts. Sharing is not a neutral word. It implies a generous act - as if one were giving someone food. Just as it would be rude to criticize the food someone shared with you, it would be rude to critize thoughts that are shared. Sharing puts a dampener on conversation. Instead of conversation we have confession. If sharing increases, raillery will decline, and conversation will languish because of suffocating politeness." Geweldig en ik ben pas op bladzijde 30.

Bescheidenheid is geen deugd

Vandaag het startschot voor het Darwinjaar. Ik wil er vanaf zijn, evolutietheorie versus intelligent design, progressief creationisme of het Lamarckisme. Het is allemaal prima, ik wil gewoon even aangeven dat ik één ontwerpfoutje minder heb dan vele andere mensen. Onder de goede inzenders wordt een fles wijn verloot!

Voor Anja

Het begon met een gebroken pols
Die harig werd onder het gips
Dus samen naar het Sterrenbad
Iedere maandag weer
Tweeëntwintig baantjes zwemmen
En jij een beetje meer

Nu is het dan toch echt voorbij
Dit wordt mijn laatste keer
Wie weet krijg je nóg iemand zo gek
Iedere maandag weer
Tweeëntwintig baantjes zwemmen
En jij een beetje meer

Dit is geen politiek standpunt maar gewoon eerbied

Buurman had mijn blog bekeken maar niet gelezen want hij zag direct een politiek statement en daar hield hij niet zo van. Dat statement was de (de titel van de) vorige column. Om het goed te maken en aan te geven dat ik niks tegen bejaarden heb dit eerbetoon.

"Woorden schieten tekort om de literaire kwaliteiten, de verbale souplesse en de diepe affectie voor de bejaarde, op een leven vol zorg en ontbering, maar ook op vreugdevolle momenten terugblikkende medemens die dit meesterwerk in zich bergt, tot uitdrukking te brengen. We laten de integrale tekst van het refrein dan ook zonder verder commentaar voor zichzelf spreken:

Ik heb eerbied voor jouw grijze haren.
Ze bekronen je lieve gezicht.
Zij verzachten de sporen der jaren
Na een leven van werken en plicht.
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren,
Voor je rimpels van zorgen en pijn.
Ik wil trachten voor hen die ze dragen
Altijd een bron van vreugde te zijn."
(Tekst: 1959, Bobbejaan Schoepen)

Pas op voor bejaarde zij-instromers

Het is niet mijn gewoonte om berichten van het ANP integraal aan te bieden, ik ben immers grappig genoeg van mezelf. Maar deze is te mooi en het zou toch jammer zijn als jullie hem over het hoofd zagen. Het verklaart eveneens mijn afkeer van hobbies, hobbies zijn gevaarlijk.

RIJSWIJK (ANP) - Oudere criminelen zijn lang niet altijd vanuit de jeugdcriminaliteit doorgestroomd. Anders dan vaak wordt gedacht, is er een belangrijke groep 'zij-instromers'. Dat concluderen vier wetenschappers in de jongste uitgave van het Tijdschrift voor de Criminologie. [...] Bij de georganiseerde misdaad gaat het vaak om activiteiten die mensen pas in latere levensfasen ontwikkelen. Ouderen kunnen op het slechte pad raken door kansen die hun beroep hen biedt (bijvoorbeeld fraude), door sociale relaties, door hobby's en nevenactiviteiten of door financiële tegenvallers of faillissement. Omdat het merendeel van de verdachten (59 procent) pas later in het leven voor het eerst met justitie in aanraking komt, moeten politie en justitie zich niet alleen richten op het vroegtijdig in de gaten krijgen van jeugdige daders, maar ook de handel en wandel van ouderen.

Voor mijn amant die geen Armand heet

Kraanvogel

Fijn hè?

Hoop dat jullie het ook een geruststellend idee vinden dat ik weer voor jaren immuun ben voor Typhus, Rabiës en Meningitis. Of nou ja immuun, slechts gevaccineerd, als ik een dolle Ghanese hond tref moet ik volgens mij alsnog naar het ziekenhuis. Ook nog gecontroleerd op TBC en of ik al voldoende anti-stoffen tegen Hepatitus B heb opgebouwd na een vorige injectie. Drie buisjes bloed erbij en ik zit hier met 2 lekke armen. De voorbereidingen zijn in volle gang. Paspoort, visum, ticket en...nieuwe jurkjes kopen. Of toch maar een Vlisco jurkje? Zo mooi de stoffencollectie 2009 Urban Beat http://www.vlisco.com/home. Schitterend bedrijf!