Miguel, onze hoop in barre tijden

Ik en mijn werk

'Wie ben ik zonder werk?' bedacht ik me vandeweek. Ik ben in ieder geval geen enthousiaste blogger meer want ik weet werkelijk niet wat er te melden valt over mijn vakantie. Iedere ochtend neem ik een lang bad, ik lees veel kranten, surf over het net en kijk alle debatten, mijn huis is tip top in orde met verse bloemen. Iedere dag doe ik gezellige dingen met leuke vrienden en soms zelfs met hun kinderen. De schoonheidsspecialiste, de kapper en de schouwburg zijn bezocht, dus aan mezelf heb ik ook al gewerkt. Daarbij heb ik nieuwe schoenen gekocht en een mooie jurk. Maar nu ben ik er wel een beetje klaar mee. Ik kan natuurlijk wel als de eerste de beste 'expert' commentaar gaan leveren op de stand van het land of een blog gaan schrijven over mode maar wie zit daar op te wachten? Hoe lang zou je niet moeten werken voordat er creativiteit opborrelt?

Het grote tante & nichten nagelfeest

Creatieve begrenzing

Als Toos werkeloos en nog steeds een beetje gekluisterd aan de centrale verwarming, heb ik al tweemaal per ongeluk de TV ingeschakeld tijdens de Teleac cursus 'scrappen'. In mijn immer voortdurende zoektocht naar een zinvolle (?) hobby die bij mij past, keek ik gebiologeerd naar dit programma. Het is creativiteit binnen een vastgesteld kader. Met standaard lay-outs, kant-en-klare vellen met opdruk, letterstickers en stempels. Het is als creatief koken met een instant AH maaltijd, als gipsafdrukken maken van een kaboutermal of natuurlijk, wie kent het niet, verven op zijn Ravensburgs. 'Weest u niet bang om de foto's een beetje schuin over elkaar heen te plakken, dat mag en geeft een speels effect.' Bij 'scrappen' heb je dus een juf die zegt wat er mag. Dit wordt hem dus ook niet, mijn hobby.

Het leven door een raam

Voorlopig aanschouw ik Nederland nog even door het raam naast de centrale verwarming, het is heerlijk om weer thuis te zijn. De duiven zitten met hun dekveren opgezet tegen elkaar aan geschurkt op de tramkabels. Mijn volledige straat is verzakt door graafwerkzaamheden en er zit een man in een oranje regenpak in een kuil. Een hele grote familie zwanen zwemt zojuist voorbij. De brug is opengebroken en afgezet en er is in mijn afwezigheid een nieuw onduidelijk verkeersbord met een groene fiets erop verschenen op de hoek van de staat. Bij de tramhalte liggen 3 kleurige kapot gewaaide paraplu's. Ik neem nog een kopje koffie.