Iedereen z'n moeder

Ik dacht dat iedereen z'n moeder je afleerde met open mond te eten. Dat dat gemeengoed was. Dat iedere moeder waar ook ter wereld je dat afleerde naast de vele dingen die ze je daarnaast aanleerde. Maar hele volkeren zijn overgeslagen door hun moeders. Waaronder de Chinees. En die ene keer per maand in de Wong Kee overleef ik dat nog net, Chinezen die met open mond eten, maar nu ga ik dus naar China. En lees ik een artikel waarin ik word gewaarschuwd: 'Leuk of niet, Chinezen hebben gewoontes die ons als kind als de wiedeweerga zijn afgeleerd'. Dus ik ben gewaarschuwd. En angstig.

Duts design

Je kent het wel, je hebt je goeie kleren aan, er komt visite en je denkt, ik gooi nog snel wat chloor door het toilet voor de frissigheid en ja hoor. Een vlek op je broek. Dáár kan je wat mee, dachten diverse ontwerpers die tevens technisch onderlegd waren (Tenminste, ik fantaseer dan dat dat zo gegaan moet zijn).

Het resultaat zie je hier, een geweldig apparaat waarmee je door programmering bleek aanbrengt op stof en zo schitterende doeken krijgt. Het was één van de hoogtepunten van de tentoonstelling Dutch Invertuals die ik vorige week bezocht. Vorige week bezocht ik de Salone del Mobile in Milaan. Ik schoof direct aan bij de lunch naast Joep van Lieshout, Maarten Baas en Hans Lensvelt.

Joep van Lieshout en Hans Lensvelt werken nu 12,5 jaar samen, de ontwerper (of is het een kunstenaar?) en de meubelproducent maakten samen deze presentatie in Milaan getiteld Furnication. Mocht je trouwens een fervente prijsvechtervlieger zijn, in de gloednieuwe lounge 4 op Schiphol is ook werk van Atelier van Lieshout te zien, de groene Glyder bank ook gemaakt door Lensvelt.

Zomaar een voorbeeld van een succesvolle samenwerking tussen een meubelfabrikant en een ontwerper. En daarvan waren er meer. Succesvolle samenwerkingen die leiden tot verkoopbare producten, zoals het werk van diverse ontwerpers voor de Vorm. Om de diversiteit van hun meubelaanbod te vergroten trekt De Vorm sinds enkele jaren ook jonge ontwerpers aan. En daar win je dus prijzen mee.

Of kijk naar wat Scholten & Bajings deden voor Karimoko bijvoorbeeld zo ongeveer het mooiste dat ik heb gezien.

Wat is me verder nog is opgevallen na 3 en halve dag slenteren door Milaan (door uw eigen trendwatcher Ping Adeltouw):

- Kurk is het nieuwe hout;
- Het thema vogels in design blijft onverwoestbaar;
- De opgespoten stoelen van Dirk van der Kooij op 3 plekken in Milaan is wellicht toch wat overdreven;
- Salone del Mobile is een event want Heineken heeft er een huis;
- Niemand gebruikt fluorkleuren in zijn interieur, maar dat weet men in Milaan nog niet;
- 3D printing oftewel ‘action design’ want overal live te zien, is heel erg hip en de toekomst (lees ook The Economist van deze week).

Nespresso snob

Vorige week was ik in de Haagsche Nespresso winkel. Maakten we eerst nog grapjes over de mensen die op zaterdag in de rij gingen staan voor koffiecupjes, nu wilde ik toch eventjes kijken. We krijgen immers een Nespresso apparaat van vrienden. De man, een gadgettype, had zijn vrouw en zichzelf het nieuwste model cadeau gedaan want die had een knopje minder of zoiets. Exit model van vorig jaar. Nu vind ik een kopje Nespresso op zijn tijd best lekker en ook het gemak spreekt me aan. In de winkel werd ik aangesproken door een boomlange Nespresso nicht in bedrijfskledij. Na wat afhoudend geschutter kregen we toch een gesprek over koffie. Welke koffie drinkt u, vroeg hij? Filterkoffie, was mijn antwoord. Zijn neusje trok op en er volgde een ingestudeerde zin die er grofweg op neerkwam dat filterkoffiedrinkers koffie drinken om de hoeveelheid en niet om de smaak, die immers uit het dure cupje veel beter was. Nou, de amant en ik proeven écht wel het verschil tussen Douwe Egberts koffie en de koffie die we meenamen van de Aldi. Koffiesnobs.

Beeldend

Toen ik ging werken voor het Internationale Cultuurbeleid vond ik het noodzakelijk om mezelf een beetje te verdiepen in de beeldende kunst. Van architectuur, design en film wist ik ook niet veel maar mijn kennis van grote namen in de beeldende kunst kwam mij het armetierigst voor. Ik abonneerde mij dus op Kunstbeeld, hét tijdschrift voor beeldende kunst. Anderhalf abonnementjaar later sla ik nummer 2 van 2012 open. Ik heb tijd, het is een koude zondagmiddag en ik wil niet weer een blad ongelezen wegleggen. Het is allemaal niet best. Urgentie en betrokkenheid lijkt bij Nederlandse kunstenaars te ontbreken, concludeert Rob Perrée. 'Conceptuele kunst' is uitgegroeid tot een containerbegrip aldus Machteld Leij. Galerie eigenaar Tsjalling Venema signaleert een passieve houding bij jonge kunstenaars als het aankomt op het verkopen van hun werk. En na het lezen van het essay van Robbert de Roos waarin nog eens even in 4 (!) pagina's uiteen wordt gezet waarom de kunst weer relevant moet worden om de huidige 'ontbossing' van het culturele veld een weerwoord te bieden, zakt je helemaal de moed in de schoenen. Het is echt werkelijk waar een mooi blad en het geeft veel tentoonstellingen een aantrekkelijke introductie. Maar mijn lijfblad zal het niet worden.

Himalaya Ginger Harmony

Na India ben ik op de Ayurvedische tour. Ik heb weliswaar nog steeds geen sapcentrifuge gekocht ondanks dat ik me dat stellig voornam na de dagelijkse groentesappen in ons hotel, maar ayurvedisch is het helemaal. Ginger thee is mijn favoriet op kantoor. Je moet immers je harde stem goed onderhouden. In het lege doosje staan oefeningen. Deze is te mooi om jullie te onthouden:

Dans&ontspan

Ga rechtop staan, sluit je ogen en ontspan. Adem diep in en lang uit, word je bewust van elke spanning in je lichaam en laat deze heel bewust los. Zwaai je lichaam zachtjes van de ene naar de andere kant, dans en beweeg subtiel elk lichaamsdeel. Als je over rustige, ritmische muziek beschikt, laat die dan op de achtergrond meespelen.

Vraag aan uw dokter of deze oefening voor u geschikt is.

Rookdilemma

Hoe pak je het aan als je nooit hebt overwogen te stoppen met roken maar toch bent gestopt? Zomaar, omdat je gewoon echt niet kan inhaleren als je longontsteking hebt. Omdat het gewoon fysiek niet lukt. Mijn kapster had daar geen last van. Tegelijkertijd met mijn longontsteking lag zij in het ziekenhuis met een longonsteking aan de prednison waar ze twee keer per dag met haar infuusje naar de rookruimte schuifelde voor een broodnodige shot nicotine. Het idee is niet eens in me opgekomen de eerste weken na mijn ziekteval. Dat roken een optie was, laat staan een wens. Nu beginnen echter langzaamaan die gevoelens terug te komen. Ik wil het weer. Zeker als ik deze reclame zie.