Hond in sauna

Vrijdag een heerlijke Zweedse massage gehad van een Bulgaarse triatlonster met gouden handjes. Het was verder hilarisch, dit Syrische spa&health center. Er zwommen alleen Syrische mannen en Westerse vrouwen (dat waren wij dus...) en de rest van de families (er was ook een hondje) scharrelde volledig gekleed met vieze schoenen door de natte groepen. Alhoewel nog geen jaar geleden geopend regende het binnen waterdruppels van het bubbelende schimmelplafond. Maar het buffet was heerlijk en het is wonderbaarlijk hoe snel men eten serveert als je de eetzaal binnenloopt wanneer je alleen een grote witte handdoek draagt om je badpak. We hebben ons echt niet misdragen, het was alleen een nog niet helemaal uitgewerkt spa&health concept. Maar mijn rug en nek zijn weer helemaal los.

Wist u dat...

Ik heb wel eens gegrapt dat de helft van Syrië op de world heritage lijst van UNESCO staat, maar nu ik mijn tripje met de amant aan het plannen ben, blijkt dat toch echt wel zo te zijn. Het zijn in ieder geval 3 oude steden die er op staan, waaronder de gehele oude stad van Damascus! En een site en een kruisvaarderskasteel. Nu heb ik even nagezocht hoeveel erkende Nederlandse sites op deze lijst staan. Ik wist er 3 uit mijn hoofd (Kinderdijk, de waddeneilanden en het Rietveld huis), het zijn er in totaal 7....(en eentje op Curacao).

Verbinding

Ik heb er zo over gezeurd realiseer ik me, nu ik mijn stukjes teruglees, dat jullie ook recht hebben op de goede afloop. Ik heb internet thuis en kan weer skypen met de amant. En over drie en halve week is hij ook nog hier. En de zon blijft hier maar schijnen.

Slecht gekozen

Soms verbaast het me hoe goed de titel van deze blog is gekozen. Ik was namelijk weer eens in de war. Ik las dit weekend 'The other hand' van Chris Cleave (in het Nederlands 'Kleine bij'). Die had ik per ongeluk besteld bij bol.com denk ik want ik herinnerde me niets van deze bestelling. Het boek begint geweldig, het taalgebruik en de dialogen in de eerste scènes waarin een aantal illegale asielzoeksters, waaronder Little Bee, wordt vrijgelaten uit een Brits asielzoekerscentrum zijn subliem. Daarna is het ook nog heel lang geloofwaardig als het verhaal wordt verteld van man en vrouw die per ongeluk op de verkeerde plaats in Nigeria zijn en getuige zijn van een drama dat hun verdere leven bepaalt. En daarna wordt het een vreselijk slechte thriller bevolkt door niet goed uitgewerkte karakters met een ongeloofwaardig einde. Het is zo ontzettend jammer, beginnen als literatuur en eindigen als chicklit rommel.

Simpel

Onder mijn meest gewaardeerde vrienden worden zelfhulpboeken gelezen. Ik kan dus niet met grote stelligheid beweren dat ik denk dat veel mensen die die boeken lezen een verklaring zoeken voor iets waarvoor geen verklaring is, niet opgewassen zijn tegen de eisen van het leven anno 2010 of oplossingen zoeken op plekken waar die er niet zijn. Het is mijn eigen obstinate karakter dat ervoor zorgt dat zinnen in dat soort boeken me doen rillen van afschuw. Ik wil geen advies, hoe goed bedoeld ook. Ik wil het zelf doen. Met alle gevolgen van dien.

Maar nu was ik recent ergens en hoorde ik voor het eerst van mijn leven over ‘voluntary simplicity’ als leefstijl en daar hoort een enorme waslijst aan heel enge zelfhulpboeken bij, maar de basisgedachte sprak mij direct aan. Consuminderen, bewust een eenvoudiger leven leiden. In mijn eigen vertaling betekent dat: minder spullen. Ik schreef al eerder een blog over een TV programma dat mij enorm fascineerde waarin mensen maar geen afscheid konden nemen van hun bezit en dat dat mij nogal bizar voorkwam. Ik wil af van mijn bezit en dat is een terugkerend gevoel en ik heb er zelfs al eens over gedroomd. Zelfs mijn boeken zijn niet meer heilig en al langer overweeg ik om er veel weg te doen. En met mijn bezit wil ik langer doen, niet zakken vol zelden gedragen kleding, in een opwelling gekocht, in de leger des heils bak gooien. Dit heeft allemaal niks met leven in armoede te maken en met het 5 keer gebruiken van je theezakje want daarvoor ben ik niet geschikt en ik heb ook niks met (de lucht van) tweedehands en de kringloopwinkel, maar ik vind wel dat ik teveel spullen heb waarvan ik me afvraag of ik die allemaal nodig heb.

Simple living gaat veel verder dan minder spullen aanschaffen, tis best eng als je het ver doorvoert en er enge zelfhulpboeken over leest en voor je het weet karn je spirituele rechtsdraaiende melk op de biologische boerderij in the middle of nowhere met een zelfgebreide trui aan. Maar ik mag best een stukje eruit nemen dat mij aanspreekt. Wordt vervolgd.

RMB

Hoe kan ik nu mijn grootste inspiratiebron over het hoofd zien? De man om wie het allemaal draait? Ik bericht hier niet teveel over mijn werk en zou dat ook niet moeten doen over mijn liefdesleven, met al die blogwatchers, maar soms levert hij zomaar (quasi-)onbewust ideeën aan voor mijn blog. Zo beweert het lijdend voorwerp van mijn affectie dat hij regelmatig het slachtoffer is van Repetitive Mental Battering (RMB). Door mij welteverstaan. Ik kende de aandoening niet maar verdiep me graag in waarvan men mij beschuldigt. En zo kwam ik op een website terecht for battered men. Hier vond ik een lijstje van Signs that you're living with a verbal abuser. Eén van de signalen waaraan je kon herkennen dat je een relatie had met een verbal abuser was wel raak: You are upset not so much about concrete issues -- how much time to spend with each other, where to go on vacation etc. -- as about the communication in the relationship: what she thinks you said and what you heard her say. Hier hebben we wel een puntje te pakken! (bron)

Inspiratie gebrek

En als ik dan inspiratie heb, dan heb ik geen toegang tot mijn blog. Dat gaat met horten en stoten via een heel langzaam lijntje op het werk. Elders is de toegang geblokkeerd. Ik ben hier eigenlijk voornamelijk aan het werk en daarover schrijf ik nooit. Na werk doe ik boodschappen, kook ik en kijk ik een filmpje, dat geeft ook bitter weinig inspiratie. En af en toe ga ik uit eten. Vorig weekend wel Azem palace bezocht, een voorbeeld van een oud traditioneel Damasceens huis met binnentuinen. Gebouwd in 1750 voor de Ottomaanse gouverneur. In de verschillende ruimtes werden verschillende thema's behandeld, zoals koken of muziek maken en er was een kamer gewijd aan de schoonmoeder. Leuke arrangementjes waren geënsceneerd met mannequinpoppen met soms blonde pruiken die dan leuk thee inschonken. Je moet het gezien hebben.

Foto's trip Ma'loula

We zijn er bijna

De zoektocht naar verbinding met het www: het vervolg. Nou was die kabel goed en die kaart gevonden en gekocht en een nieuwe verbinding aanmaken kan ik ook nog maar nu wist ik het telefoonnummer van mijn aansluiting in mijn appartement niet. Waarop mijn collega's uitriepen tijdens de koffie: maar dan bel je toch met dat toestel je eigen mobiel en dan zie je het nummer in het scherm. Ja en die denkstap, die kan ik dan net niet maken met mijn alfahersenen. Het kan ook de drank zijn. Het is in ieder geval nogal dom.

Ik ben een boze oervrouw

Van dat nieuws waarvan je denkt, gruwel. Men heeft 7 archetypes gevonden in de Nederlandse vrouw (we weten allemaal dat de Nederlandse vrouw zich onderscheidt van alle andere vrouwen ter wereld, toch?). Nou dat lijkt me fijn. Gisteren sprak ik nog een Syrische kunstacademie student tijdens een waterbijeenkomst op het Nederlandse Instituut alhier, die de verschillen tussen man en vrouw creatief had verwoord in een, overigens foeilelijke, collage. Het raadsel van de verschillen tussen mannen en vrouwen, dat boeit ons allemaal, dus kom maar op met je oervormen: Onderzoek laat zien dat 7 aantoonbaar verschillende archetypes in de Nederlandse vrouw actief zijn. De 7 types zijn: Huiselijk Klassiek, Puur Naturel, Gedreven Glamour, Passievol Bohémien, Expressief Stoer, Zakelijk Chique en Energiek Romantisch. Dat is tot daar aan toe, maar nu komt het: Van de 7 types zijn minimaal 3 types in elke vrouw actief. Dat verklaart de voorkeurswisselingen, die lange tijd werden aangeduid als tekenen van een soort schizofrenie. Geen enkel mediamodel paste op deze bestempelde moodswings. Wat is dit voor semi-wetenschappelijk geneuzel? (Bron)

Hoop

Ik heb goede hoop dat met het kabeltje dat ik nu heb en de internetkaart die ik nu ga kopen internettoegang tot de mogelijkheden behoort, ook thuis. Maar ik garandeer niks.....de vanzelfsprekendheid van toegang is er niet. Blogger is sowieso geblokkeerd (net als Facebook) en maar heel af en toe staat het lijntje open via werk, lijkt het.