Plastic fantastic

Objectieve journalistiek?

Lokale verkiezingen vandaag in Turkije, helaas met schermutselingen. Berichtgeving in Nederlandse digitale kranten prima maar ik word woest bij de foto van de Volkskrant. Ik laad hem niet eens op en een link heeft geen zin want de foto wordt steeds verwisseld. Maar het zijn hele oude Turkse mensen in Istanbul op een stembureau die wachten om te mogen stemmen. En ja oude mannen in Turkije dragen soms een baard, hebben een snor en hebben een mutsje op. Oudere vrouwen dragen soms een hoofddoek en een lange rok. Achter de tafel waar mensen hun stemformulier kunnen inleveren, zitten jonge en middelbare mannen zoals ik ze ook ken, gewoon gekleed. Maar daar wordt niet op ingezoomd. Dit beeld is absoluut niet het straatbeeld in Turkije en het is al helemaal niet de toekomst van Turkije. Maar het bevestigt wel weer een stereotype beeld. Eventjes voor het vergelijk deze foto's. Nederland in de jaren 50.

Roze tuinstoelen

Goed nieuws, de vrijdagmiddagborrel bestaat ook in Ghana! Volledig ingesprayd met muggenspul maar met bitterballen aan de pool met 2 Nederlanders. Die pool hier is sowieso een verhaal apart, momenteel neem ik me voor slechts voorzien van een grote zonnebril en blonde pruik aan het zwembad te liggen omdat het zwembad van dit hotel de meet and greet plek is voor alle zakendoende Nederlanders. En daar ken ik er nu een beetje veel van. Maar deze week was leuk. Op bezoek geweest in pindafabriek, kippenworstjesfabriek en plasticfabriek. Je heb een groot apparaat en dan rolt er zo ineens iedere minuut een roze plastic tuinstoel uit. Met bloemmotief. Fascinerend. Veel geleerd, veel mensen ontmoet en veel uit geweest. En dat in dit klimaat, thank God it's friday....

From Ghana with love

Lost in Cebu City
And still missing me
May I suggest
you hug a tree ?

Bikiniboeken

Omdat ik nog geen Marxistisch-Leninistische praatgroep heb gevonden in Accra (dit was een suggestie van iemand onder u) en mijn yoga lessen pas over 2 weken beginnen, lees ik erg veel. Minstens een dag per week lig ik hier toch in bikini onder een palmboom dus de boeken vliegen er doorheen. Als je echter tweemaal in een week een boek leest waarin de eerste zin van Tolstojs Anna Karenina wordt aangehaald ('Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze') dan gaat de lol er wel snel vanaf... Wees eens origineel! Ik las de zin in Herman Koch's 'Het diner' (Toch lezen! Goed boek!) en in verhaal 'Sleep' uit verhalenbundel 'The elephant vanishes' van Haruki Murakami (Briljant as ever, de man is een literaire grootheid). Nog meer tips: 'The white tiger' van Aravind Adiga en 'Dunya' van Tomas Lieske. Niet lezen, verbranden en nooit meer over praten: 'Herfstlied' van Simone van der Vlugt, zelfs het feit dat sommige passages zich afspelen in de moeder aller kroegen Cafe de Bonte Koe te Leiden, doet er niets aan af. Zonde van de inkt.

Top jurken! Met goudglans!

Two worries less

Geweldige kapper gevonden, haren zijn weer op kleur en mooi gefohnd. Online wel de juiste schoenen besteld. Kijk je kan je natuurlijk wel aanpassen aan het land maar je moet nooit je standaarden laten varen. Druk dagje gehad met heen en weer getoer en strandbezoek en straks nog naar optreden van (het is geen grapje) Armand Ntep bij de Alliance Francaise. Het is de semaine de la Francophonie, j'ai été intrigué wat dat gaat zijn. Kameroense hip hop?

Hoe maak je je hotelhuisje leuk?

Bouw een altaar met cadeaus! De geit is de nieuwste aanwinst, ik had voor mijn verjaardag gevraagd om een echte (je neemt er gewoon eentje mee van langs de weg) maar dat vonden mijn collega's iets te ver gaan. Jammer hoor.

Philematology, my new hobby

Het ziet er naar uit dat dit blog nog minstens 2 jaar gevuld zal blijven met verhalen van over de gehele wereld omdat ik daar de komende 2 jaren zal werken. Destination unknown!

Hey baby, how are you today?

Zo word ik bijna dagelijks begroet door de leuke kok van het ontbijtbuffet in het hotel die de eitjes en wafels bakt. A great way to start the day! Dan heeft mijn eigenste bounty boy zich ook eindelijk weer eens gemeld vanaf het eiland Gili Trawangan (zie www.karmakayak.com hier ligt hij onder een boompje met een sarong om zijn lendenen naar mij te verlangen) dus dat maakt me ook weer blij en gelukkig. Dan heb ik deze week de hand geschud van de Minister of Health, Dr. George Sipa Yankey. Een soort filmster type! En gisteren heb ik me een traditionele Ghanese jurk laten aanmeten voor bijna niets (20 Ghanese cedis, zoek zelf maar even uit hoeveel euro dat is). Ik had er weer niets van begrepen, ik dacht dat vrijdag casual day was qua kleding op werk maar het is African day! Dus iedereen man en vrouw draagt mooie Ghanese gewaden en ja jullie weten hoe dol ik ben op verkleedfeestjes! Ik doe er dus ook graag aan mee en ik had een hele mooie lap stof gekregen. Volgende week is het klaar, wacht maar op de foto! Verder was deze week gevuld met...werk. Tsja, dat is weer even wennen!

Van tomatenplukster tot Ghanese chief

"In de praktijk kan dat dus betekenen dat een consultant bejaarden gaat wassen in een verpleegtehuis en een hoogleraar tomaten moet plukken op een kwekerij. Donner ziet naast de lagere WW-kosten nog andere voordelen. Hij noemde het vorige week in de Tweede Kamer „heel goed voor de zelfreflectie van hoogopgeleiden om op een zeker moment in de kassen te werken." Nou dus met mijn zelfreflectie zit het wel goed!

Kleine belevenissen

Ik kan niet kiezen, er gebeurt te veel. Wat moet ik vertellen? En vooral wat niet en wat bewaar ik voor als we elkaar weer zien? Het gaat goed met me, gisteren Ghana Independence Day dus kantoor gesloten en samen met wat damescollega's naar het White sands resort geweest een uurtje rijden van Accra, mooi zwembad en palmenstrand met allemaal houten met de hand gemaakte smalle vissersbootjes. Mijn favoriet was de boot genaamd: 'Clap for Jesus'. Heerlijk relaxed dagje met heerlijke lunch aan zee. Vanochtend naar de enige mall in Accra, nou ben ik daar geen fan van, maar ik moest wel aantal boodschapjes doen en de grootste supermarkt zit in die mall. Beetje te groot contrast met het leven in Accra zo'n blinkend nieuw winkelcentrum zonder kopers.... Maar goed, de supermarkt was dan weer geweldig met een enorme Zuid-Afrikaanse wijnselectie maar geen kurkentrekkers. Ik heb een groen broodtrommeltje gekocht voor naar mijn werk (er is niks te koop in buurt van kantoor dus je moet wel iets meenemen, in mijn geval stelen van het hotelbuffet...) en neusspray 'to moisten the mucus membrane'. Ja die airco is een beetje een drama hier voor je gezondheid. Vandeweek ook nog heerlijk gegeten in lokaal restaurant Maquis Tante Marie, geBBQ-ed, mijn eerste business borrel gehad met de Nederlandse zakengemeenschap hier (met kaassouflees, frikandellen en bitterballen!) und so weiter und so fort. Ik ga nu weer even zwemmen!

Ook een Nana

White sands resort

Mijn huisje

Voor mijn swami op Bali

Geluk is een groen varken
Gevouwen van papier
Of een briefje in je koffer

Geluk dat is je missen
En dat er iemand is
Die jou dan ook echt terug mist

Geluk is niet zo moeilijk en het kost ook niet veel tijd
Het is alleen zo zonde
Van die intensiteit

De gouden badeend

Gelukkig voor jullie beschik ik over een beeldend taalgebruik (en een hoop fantasie) want jullie moeten het nog even zonder de bijbehorende foto's doen. Wordt aan gewerkt. Zojuist naar de openingsceremonie geweest van de 13e International trade fair of Ghana. Het was een feest en ik heb genoten. De bijeenkomst werd ritueel geopend door aanwezige religieuze vertegenwoordigers. Allereerst 3 mensen in witte jurken die ons zegenden met water uit een groene fles, ze gebruikten maar de helft van het water in de fles en namen de rest weer mee. Daarna 2 moslimmannen in islamitische gewaden van witte en lichtblauwe opengewerkte broderie (dat is een stof). Beiden droegen geweldige brillen die niet zouden misstaan in de verkleedkist van de familie Kruijt-de Ruijter. De biddende figuur van de twee, denk aan Morgan Freeman met een kalotje, bad blijkbaar een beetje te lang naar de smaak van de organisatie want midden in zijn geprevel werd de microfoon voor zijn neus weggehaald. Hij ging toch nog even door totdat hij begreep dat het echt voorbij was. Daarna een leuke blije dominee die, angstig geworden door het vooruitzicht onversterkt te zegenen, binnen 2 minuten het verlossende amen zei. Vervolgens een muzikaal intermezzo van het jeugdkoor uit de plaats Tema aangekondigd door de ceremoniemeester met de woorden: "Whenever I hear music my body is aching" en daarna de keynote speaker, de net aangetreden minister for Trade&Industry Hannah Tetteh. Een heel indrukwekkende dame, van postuur en présence, die klare taal uitsloeg over het belang van de private sector voor de ontwikkeling van Ghana, haar plannen daarvoor en dat het belangrijk was om op tijd te beginnen... een erg niet-Ghanees aandoende sneer naar de organiserende organisatie. En waar was nu die gouden badeend vragen jullie je af? Die zat op een gouden staf behorende bij een man in een kleurig gewaad die de chief was van het stuk land waarop de fair werd gehouden. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden.

Het goede leven

Het eerste weekend zit er alweer op, lekker bijgeslapen, direct maar uit eten geweest in de hipste place to be in Accra genaamd Monsoon. Kreeft gegeten en de volgende keer wellicht uit Zuid-Afrika geimporteerde krokodillenstaart of gewoon de sushi. Vandaag op Labadi beach geweest en zojuist terug van mijn eerste manicure en pedicure in een leuke beauty salon waar allerlei haarstukjes ingenaaid werden bij Ghanese dames, fascinerend alhoewel ikzelf een pruik overweeg. The latest fashion hier. Ben een beetje rozig van de zon en zie er weer gezond gebruind uit. Morgen begint het echte werk!