100 en nog wat

Ik denk dat ik heel erg oud word (een voormalige collega schrok enorm toen ik dit eens hardop zei, dat kon je niet zeggen, dat was de goden verzoeken, maar dat is het toch pas als je zegt dat je denkt dat je jong gaat sterven?). Dat oud worden is niet persé een prettig vooruitzicht want heel oud worden is vooral ook heel lang erg alleen zijn omdat iedereen om je heen bij bosjes neervalt vanaf een bepaald moment. Het is dus ook nogal een schrikbeeld, zo helemaal eenzaam achter de geraniums. Totdat ik gisteren een herhaling hoorde van een interview op radio 1 met Jos Wijnant, de oudste man van Nederland, die er nu dus niet meer is. Laconiek en rustig en daardoor (onbedoeld) erg grappig en uiteraard mét iedere dag een borrel en een glas wijn bij het eten. Ja en natuurlijk was hij eenzaam af en toe en de 40 jaren met zijn vrouw waren de mooiste tijd geweest, maar het was nu ook allemaal wel goed. Schitterend interview.

Hoe dat dan werkt?

Dat weet ik eigenlijk niet zo precies maar het kan heel goed te maken hebben met 7 weken totale geestelijke en lichamelijke ontspanning. Mijn hoofd is geheel leeg en ook de huidige formatiestress heeft er geen vat op. En dan komen dus de voorspellende gaven. Het is bijzonder hoor, denken aan je schoonmaakdame en of ze nu al bevallen is en 10 minuten later een bericht krijgen van haar met de goede afloop. En dan later op de dag vriend L. die smst voor Parade date terwijl je je net had voorgenomen hem vanavond even te bellen met hetzelfde voorstel. Ja, ik weet niet of jullie het ook in je hebben. Maar mijn bijnaam is dan ook Bep Ogilvie, de zus van (aldus amant).

Lichtpuntjes II

Vanochtend al twee hele kleine Indische vrouwtjes gezien die volledig in het oranje waren gekleed. Tussen de buien door is het droog (Dit zou een opmerking kunnen zijn van voetbalcommentator Frank Snoeks). Vandaag een koninklijk huwelijk én het komt op TV én Amalia moet iets doen met bloemen. De amant is onderweg naar mij. De columns van Sylvia Witteman zijn echt goed. Een artikel over biodanza in de krant en hoop op paars plus. En ik heb ook nog eens heerlijk geslapen en al 2 oranje donuts op.

Lichtpuntjes

Alle graffiti is weer van de gevel, toch wel oké van de huisbaas deze snelle actie. Dé enige manier om de strijd te winnen van de vandalen, direct aan de slag! Met dank aan de leuke schilders. Als je zelf maar weer eens belt, blijkt men toch aan de slag om werk voor je te vinden. Ik heb nooit echt gehouden van rechtsomdraaiende yoghurt, linksom daarentegen.... De zon schijnt uitbundig. Mijn ouders denken dat ik heel rijk ben en bellen me om hun aankopen te komen afrekenen in de stad. Omdat de zon zo uitbundig schijnt een verantwoorde nieuwe zonnebril gekocht. Kuijt al 5288 speelminuten dit seizoen, petje af! Ik heb nog een halve appeltaart in huis.

Gezocht: Rone

Ode aan Femke

Vermaard door vrede
Is de betekenis van je naam
Wat ermee wordt bedoeld dat weet ik niet
Voor mij ben je gewoon bekwaam

Gewoon bekwaam zijn is een zegen
In tijden van Rita en van Geert
Waar een heel enge vorm van nationalisme
Lijkt te zijn teruggekeerd

Wat er gaat komen in de formatie
Is voor ons allen nu nog wat vaag
Maar als ik je niet meer zie of spreek
Heel veel geluk vandaag!

(ik heb echt teveel vrije tijd)

Stemadvies

Als je het nu echt niet meer weet en je bent in de war (dat ben ik ook vaak genoeg) maar je wil toch stemmen, bel mij dan. Ik lees al die kranten waar jij geen tijd voor hebt, kijk alle debatten waar jij geen zin (meer) in hebt en volg de twitterraties (van aberraties) van onze nieuwe leiders. Met een lekker ongezouten Nanna sausje eroverheen en wat schromelijke overdrijving om het iets zwart-witter aan te zetten, ben je na je telefoontje een dijk van een stemadvies rijker. En het kost bijna niks.

Te oud?

Ik ben nog net geen veertig maar gisteren vond ik voor de eerste keer dat ik echt ergens te oud voor werd. Ik zwoer de minirok en bermuda reeds jaren geleden af, maar dat was louter uit esthetische overwegingen, voor de nachttrein uit Amsterdam voel ik me echt te oud. De aanleiding om uberhaupt in die trein te gaan zitten was uiteraard van feestelijke aard. Wat is er fijner dan op de eerste zwoele avond van 2010 ongelimiteerd te borrelen aan een mooie Amsterdamse gracht in goed gezelschap? De wandeltocht over de grachtjes terug rond half twee had ook nog iets romantisch. Het centraal station (waar is de ingang?) en de daarop volgende treinreis zijn, hoe grappig sommige dronken mensen ook kunnen zijn, genoeg om je terug te trekken op een rietgedekte boerderij in de provincie en nooit meer de deur uit te gaan.

Waarom?

Gisteren heeft de amant zonder overleg, ruggespraak, intervisie of iets wat maar in de verste lijkt op een vorm van dialoog mijn trapgat versiert met oranje vlaggetjes. 'Waarom?' vroeg ik. 'Omdat het kan' was zijn antwoord. Onze relatie is een geheel nieuwe fase in gegaan.

Desalniettemin

Ik liep natuurlijk hopeloos achter als niet-twitteraar werd mij verzekerd, dus sinds vorige week volg ik de tweets van wat willekeurige kamerleden en lijsttrekkers tijdens hun verkiezingscampagnes. Ik weet nu dus op welk marktplein ze staan te folderen of aan welk debat ze deelnemen, dat is vaak ook het enige dat je kwijt kan in die korte berichten. Hun tweetgedrag en taalgebruik wordt ook geanalyseerd en nu is het verwijt dat niet iedereen voldoende terugtweet naar hun volgers. Maar dat is toch niet te doen? Mijn voorlopige conclusie is (het is nu een week dat ik kijk hè) dat het mooiste dat twitter tot nu toe heeft voortgebracht de verrijking is van het Nederlandse taalgebruik met alle derivaties van het woord 'twitter' (wat dacht je van 'politwiek'?). Dat is trouwens een moeilijk woord 'derivatie'. Dat is niet verstandig, aldus een taalkundige van de week op BNR radio die Marianne Thieme noemde als voorbeeld van iemand die te moeilijke woorden gebruikte in haar media optredens. Ze had 'desalniettemin' gebruikt en 'paradigma' en dat snappen de burgers niet. Kijk ook eens hier voor pareltjes van het Nederlandse taalgebruik in verkiezingstijd.