100 en nog wat

Ik denk dat ik heel erg oud word (een voormalige collega schrok enorm toen ik dit eens hardop zei, dat kon je niet zeggen, dat was de goden verzoeken, maar dat is het toch pas als je zegt dat je denkt dat je jong gaat sterven?). Dat oud worden is niet persé een prettig vooruitzicht want heel oud worden is vooral ook heel lang erg alleen zijn omdat iedereen om je heen bij bosjes neervalt vanaf een bepaald moment. Het is dus ook nogal een schrikbeeld, zo helemaal eenzaam achter de geraniums. Totdat ik gisteren een herhaling hoorde van een interview op radio 1 met Jos Wijnant, de oudste man van Nederland, die er nu dus niet meer is. Laconiek en rustig en daardoor (onbedoeld) erg grappig en uiteraard mét iedere dag een borrel en een glas wijn bij het eten. Ja en natuurlijk was hij eenzaam af en toe en de 40 jaren met zijn vrouw waren de mooiste tijd geweest, maar het was nu ook allemaal wel goed. Schitterend interview.