Taalwaarschuwing

Vrouwen die hun man 'vader' noemen, het is vreselijk en het sterft uit maar het bestaat nog wel, voornamelijk in de provincie bij 50-plussers. Erger zijn de dingen van nu, de afkortingen. Moeders die het hebben over hun 'kids' en vrouwen die hun dochter of ieder willekeurig ander vrouwtjeskind 'meis' noemen, ik gruwel ervan. Het is eng, hysterisch en belachelijk. Van deze staaltjes lettergreep-vermoeidheid zijn we nog lang niet af, getuige diverse bijdrages vanochtend op Facebook. Het zijn kinderen en een meisje. Mensen die deze woorden gebruiken zijn vaak dezelfde mensen die de namen van hun vrienden afkorten in 'Mo', 'An', 'Mir' of 'Mars'. We moeten blijven optreden tegen deze onzorgvuldige mensen, laat je niet afkorten! Doe afkorten in de ban!

Toet toet hier kom ik

Auto rijden hier is een feestje en een soort kruising tussen rijden in Ghana en rijden in Syrië. Er zijn ook hier veel kleine busjes die ineens diagonaal van rechts de weg op steken (Ghana) en richtingaanwijzers worden nooit gebruikt (Syrië). Het enorme grote voordeel is dat veel van die auto's niet zo heel hard kunnen omdat ze heel erg oud zijn. Dat brengt overigens weer een ander gevaar met zich mee, geen zicht op de weg omdat de auto voor je grote walmen zwarte rook uitbraakt. Nou ja ik ben er blij mee, met mijn Ethiopische rijbewijs. Misschien wel voor het laatst dat ik in een hele grote four wheel drive door Afrika rijd. Straks weer in de Clio in aangeharkt Nederland.

Mooie dingen

De dingen die ik graag vergeet

Het geestelijk gehandicapte halfnaakte jongetje vandaag op straat en zijn vele lotgenoten, voor wie geen opvang is. Het meisje dat stenen gooide naar een zwerfhond en hem raakte. Het hoge aantal vrouwen dat hier sterft tijdens de bevalling, en andere afschrikwekkende cijfers gisteren gehoord tijdens een presentatie. De verlaten, manke en uitgemergelde paarden en ezels op de snelweg die niet meer kunnen werken maar ook niet worden afgemaakt en dus langzaam dood gaan van de honger. Het eindeloze vasten, tweemaal per week een dag, van christenen. De troosteloze aanblik van Addis in de regen, modder is lelijk. Gesluierde Somalische meisjes van hooguit 4 jaar. Teveel mensen die op straat slapen onder een plastic zeiltje. De dagelijkse aanblik van doodgereden dieren op de weg naar werk. Stokoude arme mensen, voor wie ook geen opvang is. Opgeleide Ethiopische mensen die denken dat een ongebreidelde groei van de bevolking van Ethiopië een 'asset' is, ook als je die mensen niet te eten kunt geven, ze niet naar school kan laten gaan en er geen kans op werk is.

Net op tijd binnen

Ethiopië, het land van de loszittende wc brillen

Dit land kent vele gevaren, zo zat ik vrijdagavond in een taxi, gevaar numero 1., en er was wederom nergens straatverlichting aan dus het was extreem donker. Nu wist ik ook niet waar ik zijn moest, dus dat hielp ook niet, maar de chauffeur wist het gelukkig wel en we kwamen uit bij een geweldig leuk restaurant in een woonhuis in een glibberig straatje. Heerlijk gegeten. Een ander groot gevaar zijn de loszittende wc brillen. Die kom je werkelijk overal tegen en dan vraag je je toch af hoe dat kan maar daar wil je dan weer niet te lang over nadenken. Ik begin het hier, ondanks de reële gevaren, steeds leuker te vinden. Heb zaterdag een 'gallery en leuke winkeltjes' toer gedaan met diverse damescollega's. Veel gezien en ook gekocht. We eindigden bij het Sheraton hotel, een bizarre oase van rust&overdaad in deze overvolle modderige stad, waar een tentoonstelling was van Ethiopische schilderkunst. Rijp en groen door elkaar maar sommige schilderijen waren echt de moeite waard. Tewodros Hagos, onthoud die naam....

Eten

In de krant staan hier grote advertenties als er nieuwe produkten binnen zijn gekomen bij de supermarkt. Nederlandse melkprodukten bijvoorbeeld, of zakjes van Knorr. Dat is nogal bijzonder en je kan er vergif op innemen dat het dan de volgende dag erg druk is bij de betreffende supermarkt. Met rijke mensen welteverstaan. Alles komt hier via de haven van Djibouti binnen. Het hoogtepunt van een bezoek aan Nederland van mijn collega's schijnt een bezoek aan de AH te zijn en daar kan ik me iets bij voorstellen. Toch is alles er wel min of meer maar met minder keus en duur want geïmporteerd. De restaurants waar ik ben geweest zijn prima. Gisteren at ik een pizza bij restaurant Tivoli bij mij in de buurt. Die was natuurlijk veel te groot dus de helft kreeg ik mee naar huis. Op dit stukje wandelen kom ik altijd mensen tegen die vragen om eten en de pizza was nog warm, maar net vandaag waren de mensen met honger ergens anders. Dus nu heb ik een halve pizza van een dag oud en woon ik in een land waar je het niet in je hoofd haalt eten weg te gooien. Vanavond dus oude opgewarmde pizza. Met tonijn.

Luxepaardjes

Afgelopen weekend heerlijk buiten Addis geweest in een luxe spa resort zo'n twee uurtjes buiten de stad. Lekker warm, uitzicht op een klein meertje, een ijskoud zwembadje, een warme sauna, een heerlijke massage, lekker eten en goede wijn (én wijnpolitie voor de zelf meegenomen fles), een terras met open haarden en banken van koeienhuid, een manicure en pedicure, een leuk hutje met rieten dak weelderig begroeid met bougainvillea en gezellig gezelschap. Ik kan er wel aan wennen. Ik weet nu ook hoe de rijke Ethiopiërs, ja die zijn er ook, recreëren en die gaan niet naar een eco lodge met koud water.

Polderrelatie

Het minst leuke van het hebben van een relatie is dat er soms overleg dient plaats te vinden. Dat de amant daar precies hetzelfde over denkt, werd vandeweek heerlijk duidelijk bij ons telefonisch spoedoverleg over te boeken vakantietickets, een noodzakelijk gesprek wegens belabberde skype verbindingen. Hij grinnikte er gelukkig wel bij. Dat je even bespreekt of je vanavond bij de Thai gaat eten of bij de Japanner, een terugkerend gespreksonderwerp in onze relatie, voelt niet als overleg. Het begin van het einde komt vaak pas wanneer je samen naar de Gamma gaat of de Ikea. Zolang je daar geen spullen hoeft aan te schaffen voor een gemeenschappelijke woning valt het ook nog wel mee, wie betaalt die bepaalt. En dat is één van de verklaringen die ik geef als mensen vragen waarom ik niet samenwoon. Dat je dan moet overleggen. Heel vaak. Over stomme dingen. Ik heb meer verklaringen voor mijn wens om niet samen te leven hoor, maar ik gebruik ze afwisselend al naar gelang mijn stemming, het gezelschap en de mate waarin ik hen wil shockeren.

Weekend in Addis

En ik weet natuurlijk wel dat het regenseizoen van levensbelang is voor de mensen hier maar in Addis zelf groeien geen gewassen dus waarom dan toch iedere dag die onweer en regen? Maar beide weekenddagen begonnen veelbelovend met een stralend zonnetje. Zaterdag naar Piazza geweest, een wijk naar mijn hart met een hele straat vol juweliers. De goud en zilverprijs is hier niet persé erg laag maar ik heb toch wel erg begerenswaardige sieraden gezien. Ik heb ook gezien waar de Ethiopische mannen rauw vlees eten, een delicatesse en een echt stoer mannen groepsgebeuren schijnt. Toch zijn ze naast stoer ook nog ge-emancipeerd bleek gisteren bij de Kaldi's (de Ethiopische variant van Starbucks). Terwijl ik heerlijk aan mijn ontbijt van machiatto en een gebakken eitje zat, werd de hele zaak bevolkt door vaders die met hun peuterkinderen een gebakje kwamen eten. Het was heel leuk om te zien. Ik vermoed dat ze door moeders even een uurtje de deur uit waren geschopt. Het is universeel.

Ik vind eng eigenlijk alleen maar leuk als jij er bij bent

Gisteren een topavond gehad in een hippe jazzclub alhier genaamd Alizé. Het optreden was van de band Addis Acoustic Project. Deze groep muzikanten speelt moderne versies van Ethiopische jazznummers uit de jaren '50 en '60 en het was geweldig. Vooral de oude man op de electrische mandoline en de klarinettist. Luister hier voor fragmentjes. En voor wat betreft de titel van deze blog? Dat was een heel leuk email antwoord van de amant.

Ecolodge

Ik was even vergeten dat 'eco' betekent een koude douche 's morgens vroeg als de zon niet voldoende heeft geschenen op de zonnepanelen, maar de beestjes maakten veel goed. Heerlijk weekend gehad in Bishangari lodge aan Lake Langano, zo'n 4 uur rijden van Addis. Columbusaapjes in de bomen en bavianen aan het ontbijt. Heel veel mooie vogeltjes en wrattenzwijnen in het gras. Ik had een erg leuk hutje met kaarslicht. En het eten in het openlucht restaurant was geweldig. Echt weer een Afrika tripje met uren in de auto langs schitterende landschappen, rare bomen, ezels en geitjes en meehollende kindertjes op de weg. Bij terugkomst in mijn appartementencomplex ge-upgrade naar een appartement met warm bad. Dus de 'eco' was weer snel vergeten.