Polderrelatie

Het minst leuke van het hebben van een relatie is dat er soms overleg dient plaats te vinden. Dat de amant daar precies hetzelfde over denkt, werd vandeweek heerlijk duidelijk bij ons telefonisch spoedoverleg over te boeken vakantietickets, een noodzakelijk gesprek wegens belabberde skype verbindingen. Hij grinnikte er gelukkig wel bij. Dat je even bespreekt of je vanavond bij de Thai gaat eten of bij de Japanner, een terugkerend gespreksonderwerp in onze relatie, voelt niet als overleg. Het begin van het einde komt vaak pas wanneer je samen naar de Gamma gaat of de Ikea. Zolang je daar geen spullen hoeft aan te schaffen voor een gemeenschappelijke woning valt het ook nog wel mee, wie betaalt die bepaalt. En dat is één van de verklaringen die ik geef als mensen vragen waarom ik niet samenwoon. Dat je dan moet overleggen. Heel vaak. Over stomme dingen. Ik heb meer verklaringen voor mijn wens om niet samen te leven hoor, maar ik gebruik ze afwisselend al naar gelang mijn stemming, het gezelschap en de mate waarin ik hen wil shockeren.