Mini mecenas uit de residentie biedt zich aan

'Ik kan u echt aanraden: mocht u iets over hebben, begin een Foundation', aldus Joop van den Ende, de 'mecenas van Mokum' tijdens de opening van zijn theater. Hij heeft zijn eigen podium maar wat moet ik? Wie vraagt er iets aan mij? Moet ik de boer op met mijn ideeën? En op wiens zeepkist ga ik dan staan? Doe ik het in politiek verband en meld ik me dan eindelijk aan bij Groen Links afdeling Den Haag? Hou ik het nog dichter bij huis en ga ik in de ondernemingsraad? Of blijf ik virtueel spuwen met gering bereik? Het is allemaal maar ingewikkeld, als je gouden ideeën hebt die andere mensen zouden moeten gaan uitwerken en uitvoeren want daar heb ik dus geen zin in, ik ben niet zo'n Joop. Ik wil op eigen kosten een Haagse middelbare scholier adopteren waarmee ik tweemaal per jaar een culturele activiteit onderneem, naar mijn keuze welteverstaan. Als je ziet wat er is en dus weet wat je mist, komt het met de oprichting van die foundations op termijn ook wel goed. Lijkt mij.

De norm

Vandaag vroeg de dame van het Haags Gemeente Museum waar ik een cursus volg over Japanse en Chinese kunst, of we niet liever op donderdagmiddag de cursus wilden in plaats van zaterdagmiddag. Maar dan werk ik, gaf ik aan. Werk je vijf dagen in de week vroeg ze me verbaasd? Ja, zei de gek. En zo voelt het tegenwoordig, gek. Ik ben bijna de enige die ik ken die 5 dagen werkt en dan ook nog eens de hele dag. Vind ik dat de norm? Het kan me niet schelen hoeveel andere mensen werken, en hoe ze de rest van de week willen invullen, en of ze zorgplichten hebben die ik niet heb, maar dat ik raar word gevonden, dat gaat me te ver. Het is slechts één generatie geleden dat kostwinnaars allemaal full time werkten. We hebben het te goed, dat is het.

Het is weer waar gebeurd

De ene cassière werkt de andere in en legt hardop alle handelingen uit bij het afrekenen. Ik koop, naast wat gezond voedsel, een fles wijn en een pakje sigaretten. 'Als je nu vermoedt dat de klant niet ouder is dan 16, dan moet je om legitimatie vragen', zegt de inwerkcassière tegen de leerlingcassière, 'maar dat hoeft nu natuurlijk niet'.

Heerlijk hysterisch

Anderhalve dag door Istanbul gerend. 4 Musea van binnen gezien en een grote culturele organisatie met inpandige designwinkel en toprestaurant. Al hun, voornamelijk vrouwelijke, directeuren en medewerkers (weer) gezien en gesproken. Twee netwerkbuffetten met grote groepen culturele figuren uit binnen- en buitenland. Een Japanstalige theatervoorstelling "Rosto in turansureishon" van Productiehuis Rotterdam met een pakkend karaoke deuntje dat in mijn hoofd niet wijken wil. Bizarre multimedia voorstelling in donkere antieke machinekamer in energiemuseum met gesponsorde wodkaginger met een rietje. Twee hele korte nachtjes met een mug. Eénmaal een Turks föhnmomentje tussendoor. Zere voeten. Goed weerzien met oude collega's en Turkse vrienden uit de scene. Mooi weer en een voortreffelijke gastheer. Veel te kort bezoek dus.