Beeldend

Toen ik ging werken voor het Internationale Cultuurbeleid vond ik het noodzakelijk om mezelf een beetje te verdiepen in de beeldende kunst. Van architectuur, design en film wist ik ook niet veel maar mijn kennis van grote namen in de beeldende kunst kwam mij het armetierigst voor. Ik abonneerde mij dus op Kunstbeeld, hét tijdschrift voor beeldende kunst. Anderhalf abonnementjaar later sla ik nummer 2 van 2012 open. Ik heb tijd, het is een koude zondagmiddag en ik wil niet weer een blad ongelezen wegleggen. Het is allemaal niet best. Urgentie en betrokkenheid lijkt bij Nederlandse kunstenaars te ontbreken, concludeert Rob Perrée. 'Conceptuele kunst' is uitgegroeid tot een containerbegrip aldus Machteld Leij. Galerie eigenaar Tsjalling Venema signaleert een passieve houding bij jonge kunstenaars als het aankomt op het verkopen van hun werk. En na het lezen van het essay van Robbert de Roos waarin nog eens even in 4 (!) pagina's uiteen wordt gezet waarom de kunst weer relevant moet worden om de huidige 'ontbossing' van het culturele veld een weerwoord te bieden, zakt je helemaal de moed in de schoenen. Het is echt werkelijk waar een mooi blad en het geeft veel tentoonstellingen een aantrekkelijke introductie. Maar mijn lijfblad zal het niet worden.