Brown is het oude goud

Alles doe ik om de kijkcijfers van mijn blog op te krikken. Ik voeg bewust een taalfout toe aan een bericht (geen reactie), ik probeer foto's te maken van leuke dieren (geen reactie) en nu heb ik zelfs een GOUDEN LETTER boek gelezen en daar ga ik nu iets over schrijven. Alles om mijn lezers te behagen. Gisterenavond heb ik de nieuwe Dan Brown uitgelezen. 'The lost symbol' heet het en het is een dikke pil met inderdaad goudkleurige letters die je kan voelen op de kaft. Het was spannend en goed geschreven (ik las de oorspronkelijke taalversie, altijd maar weer afwachten hoe dat in het Nederlands wordt vertaald). Er zit mijns inziens te veel uitleg over symboliek in, pagina's lang over de vrijmetselarij en ander sudoku-achtig gegoochel met cijfers. Dat kan wel wat korter. En de hoofdpersonen zijn (op ééntje na) een beetje kleurloos, Robert Langdon voorop. Ik vond 'Angels and demons' spannender, maar je bent er leuk twee avonden mee zoet! Echt indrukwekkend was de laatste Philip Roth die ik vorige week las: 'Indignation'.