Afrikaanse wasserij: mijn grootste issue

De mensen die mij goed kennen, hebben ook weet van mijn eigenaardigheden. Een hele relevante is mijn milde vorm van smetvrees. In Afrika manifesteert dit zich altijd op het gebied van mijn kleding. Het heerlijke Ethiopische volksvoedsel (injerra) eet je met je handen, de straten zijn vies, de lucht zwaar vervuild, het wc papier ontbreekt, het deert mij allemaal niets. Maar ik stel erg veel prijs op schoongewassen kleding. In Ghana werd alles op 60 graden gekookt en bloedheet gestreken vanwege een reëel gevaar van enge beestjes die achterbleven in de stof. Na vier maanden Accra heb ik mijn volledig verwassen (want katoenen) garderobe in de kledingcontainer gestopt. In dit kille en koude natte land hoeft het allemaal niet zo heet zou je zeggen, er is hier geen tropisch insect te bekennen, maar na 2 maanden is een groot gedeelte van mijn garderobe gemangeld. En niets ziet er na het wassen schoon en fris uit, laat staan dat het zo ruikt. Hoe doen die religieuze mensen dat toch met hun witte bidstola's?