Het is een vak

Ik heb me altijd voorgenomen geen bijdrages te gaan schrijven over katten. Vroeger vond ik Aaf Brandt Corstius vaak leuk totdat ze over haar katten ging schrijven. Daarna ging ze ook nog over moederschap, bevallingen en baby's schrijven en haakte ik definitief af. Sylvia rules. Maar vandeweek schreef Aaf een column over mij, over een meisje dat dood ging in een enge film. Dus nu mag ik over katten schrijven (volgt u hem nog?). Gisteren heeft de amant is zijn nette jasje zich in het zweet staan werken bij de Praxis. Omdat ik te beroerd was om een dure zaag te kopen maar er toch iets gezaagd moest worden, hebben we het in de winkel gedaan. Latjes voor een kattentrap die wij vanavond in elkaar gaan zetten. Het dier kan namelijk niet springen. Toen ik hem gisteren voor de zoveelste keer kwam ontzetten uit de tuin van Today's Art liep poeslief uit zichzelf, terwijl ik me onderhield met de jongens die daar werken over katten in het algemeen en de mijne in het bijzonder, zijn blauwe reismandje in. En ging daarin zitten wachten tot ik hem weer mee naar huis nam.